Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Qua exposita scire cupio quae causa sit, cur Zeno ab hac antiqua constitutione desciverit, quidnam horum ab eo non sit probatum; Rem unam praeclarissimam omnium maximeque laudandam, penitus viderent, quonam gaudio complerentur, cum tantopere eius adumbrata opinione laetentur? Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Quod cum ita sit, perspicuum est omnis rectas res atque laudabilis eo referri, ut cum voluptate vivatur. Videsne quam sit magna dissensio? Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Non laboro, inquit, de nomine. Stoici scilicet. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. A mene tu? Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M. Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem. Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Praeclare Laelius, et recte sofñw, illudque vere: O Publi, o gurges, Galloni! es homo miser, inquit. Nam haec ipsa mihi erunt in promptu, quae modo audivi, nec ante aggrediar, quam te ab istis, quos dicis, instructum videro. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Duo Reges: constructio interrete. At vero illa, quae Peripatetici, quae Stoici dicunt, semper tibi in ore sunt in iudiciis, in senatu. Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Omnibus enim artibus volumus attributam esse eam, quae communis appellatur prudentia, quam omnes, qui cuique artificio praesunt, debent habere. Quae quidem res efficit, ne necesse sit isdem de rebus semper quasi dictata decantare neque a commentariolis suis discedere.